ਅਮ੍ਰਤਾਪੁਰੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਅਨੋਖੇ ਜਾਨਵਰ ਹੋਏ ਹਨ | ਮਾਂ ਦੇ ਸਾਧਨਾ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਨੇ ਕਈ ਲਾਭਦਾਇਕ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਚਿਤਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ : ਉਕਾਬ ਜੋ ਮਾਂ ਦੇ ਧਿਆਨ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇ ਸਮੇ ਉਨਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਖਾਣਾ ਡਿਗਾਉਂਦਾ, ਕੁੱਤਾ ਜੋ ਆਪਣੇ ਮੁੰਹ ਵਿੱਚ ਅਛੂਤੇ ਭੋਜਨ ਦੇ ਪੈਕੇਟ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ; ਗਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਰੱਸੀ ਤੋੜ ਕੇ ਦੁੱਧ ਦੇਣ ਆਉਂਦੀ | ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਅਨੋਖੇ ਨਿਵਾਸੀ ਸਾਲਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਮ੍ਰਤਾਪੁਰੀ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਆਏ ਹਨ | ਮੰਦਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਮੋਰ , ਭਜਨ ਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਾਂ , ਦੋਸਤਾਨੇ ਨਾਗ , ਜਵਾਨ ਹਾਥੀ , ਬਾਂਦਰਾਂ ਦੀ ਜੋੜੀ , ਵੈਜੀ ਬਰਗਰ ਪਸਂਦ ਕਰਣ ਵਾਲੇ ਉਕਾਬ , ਅਨੋਖੇ ਚੂਹੇ , ਵੱਖ ਵੱਖ ਬਿੱਲੀਆਂ ਅਤੇ ਕੁੱਤੇ |

ਸਾਲਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕਾਏਜ਼ਰ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਲਾਲ ਕੁੱਤਾ ਰੁੱਖੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਆਸ਼ਰਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਭਾਂਵੇਂ ਉਹ ਚਾਰ ਪੈਰ ਦੇ ਹੋਣ ਜਾਂ ਦੋ ਪੈਰ ਦੇ | ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਆਸ਼ਰਮ ਸੀਮਾ ਨੂੰ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਬੁਰੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਪਾਰ ਕਰਦਾ, ਉਸਨੂੰ ਜਫਰ ਦੇਂਦਾ | ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਕਾਏਜ਼ਰ ਦੁਲਕੀ ਚਾਲ ਨਾਲ ਸਿੱਧੇ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਭੌਂਕਦਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਸਤਾ ਰੋਕ ਕੇ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਉਂਦਾ |

ਕਾਏਜ਼ਰ ਦੇ ਨਿਧਨ ਦੇ ਬਾਅਦ , ਕੁਝ ਸਾਲ ਇਹ ਪਦਵੀ ਖ਼ਾਲੀ ਰਹੀ | ਇੱਕ ਦਿਨ ,ਇੱਕ ਜਵਾਨ ਬਹੁ ਰੰਗਾ ਕੁੱਤਾ , ਜੋ ਕੁੱਝ ਸਮੇ ਤੋਂ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦਿਖਦਾ ਸੀ , ਇੱਕ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ | ਉਸਨੇ ਮਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ | ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਮਾਂ ਦੇ ਬਗਲ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ|ਮਾਂ ਨੂੰ ਦਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਤੁੰਬਨ ਹੈ (ਮਤਲੱਬ ਬਹੁਤਾਤ) , ਅਤੇ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸੱਦਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ| ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਉਹ ਸੁਰਖੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਇਆ |ਉਹ ਨਾਮਿਤ ਅਹੁਦੇਦਾਰ ਆਸ਼ਰਮ ਦਾ ਕੁੱਤਾ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਕਾਲਰ ,ਇਸਨਾਨ ਅਤੇ ਫ਼ਲੀ ਧੂੜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ |

ਤੁੰਬਨ ਆਪਣੇ ਕਰਤੱਵਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਾਏਜ਼ਰ ਵਾਂਗੂ ਆਸ਼ਰਮ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੀ ਗਸ਼ਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸੰਦੇਹਾਸਪਦ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਫੜਦਾ , ਚਾਹੇ ਜਾਨਵਰ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਮਨੁੱਖ, ਅਤੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤੀ ਪੁੱਜਣ ਵਾਲੇ ਵਾਹਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਉਂਦਾ | ਜਦੋਂ ਆਗੰਤੁਕ ਦੇਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਸ਼ਰਮ ਪੁਜਦੇ ਹਨ, ਤੁੰਬਨ ਉਨਾਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦਾ ਹੈ , ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਦਫ਼ਤਰ ਅਤੇ ਉਪਰਂਤ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਬਿਲਡਿੰਗ ਲੈ ਕੇ ਜਾਉਂਦਾ ਹੈ | ਸਿਰਫ ਉਨਾਂ ਦੇ ਸਮਾਨ ਚੁਕੱਣ ਦੀ ਹੀ ਕਸਰ ਰਹਿ ਜਾਉਂਦੀ ਹੈ..

ਤੁੰਬਨ ਅਕਸਰ ਧਿਆਨ ਲਈ ਸਮੁੰਦਰ ਤਟ ਉੱਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੇਟ ਜਾਉਂਦਾ ਹੈ , ਸਥਿਰ , ਪੰਜੇ ਰੇਤ ਉੱਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਾਏ ਹੋਵੇ , ਪਰਨਾਮ ਜਾਂ ਅਰਦਾਸ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਿੱਚ | ਕਦੇ ਕਦੇ ਮਾਂ ਉਸਤੋਂ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਧਿਆਨ ਕਰਣ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਰੀਬ ਆਉਣ ਲਈ ਸੱਦਦੀ ਹੈ | ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ , ਉਹ ਮਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਪੀਠਮ ਉੱਤੇ “ਧਿਆਨ” ਕਰਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ | ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠਣ ਲਈ ਵੀ ਆਪਣਾ ਹੀ ਆਸਨਾ ਹੈ |

ਅਕਸਰ , ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਤੁੰਬਨ ਮਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ : ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਅਤੇ ਖਿਲਾਉਂਦੀ ਹੈ | ਉਹ ਫ਼ਿਰ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਉੱਥੇ ਹੀ ਮਾਂ ਦੇ ਬਗਲ ਵਿੱਚ ਲੇਟਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ | ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ , ਤੁੰਬਨ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤੋਂ ਖਾਣਾ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ , ਸਿਵਾਇ ਖੁਦ ਮਾਂ ਤੋਂ ਜਾਂ ਉਸਨੂੰ ਖਿਲਾਉਣ ਲਈ ਸਪੁਰਦ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ | ਉਸਦਾ ਪਸੰਦੀਦਾ ਭੋਜਨ? ਮੱਖਣ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਟੀਆਂ !

ਤੁੰਬਨ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਰੂਪ ਤੋਂ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖਾਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ | ਜਦੋਂ ਦਰਸ਼ਨ ਖ਼ਤਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਂ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ , ਉਸਨੂੰ ਭੀੜ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਦੇ ਵਲ ਭੱਜਦੇ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸੱਕਦਾ ਹੈ , ਉਨਾਂ ਦੇ ਕਮਰੇ ਤਕ ਨਾਲ ਜਾਉਣ ਲਈ | ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਈਰਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੇਕਰ ਮਾਂ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਲ ਜਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਦੇਂਦੀ ਹੈ , ਜੋ ਉਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਜਾਉਂਦੇ ਹਨ …

ਭਜਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਰਾਤ , ਤੁੰਬਨ ਮੰਚ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਰੈਂਪ ਉੱਤੇ ਆਇਆ | ਉਹ ਮਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣੀ ਪੂੰਛ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ | ਅੰਤ ਵਿੱਚ , ਉਹ ਮਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਕੇ ਰੁਕ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੇ ਵ੍ਲ ਉਂਮੀਦ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ , ਉਸਦੀ ਪੂੰਛ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਹਿਲ ਰਹੀ ਸੀ | ਮਾਂ ਉਸਦੇ ਵ੍ਲ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕੁਰਾਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੰਚ ਉੱਤੇ ਆਉਣ ਲਈ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ | ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਛਲਾਂਗ ਨਾਲ, ਉਹ ਉਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆਕੇ ਲੇਟ ਗਿਆ | ਮਾਂ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਵਰਤਾਓ ਕਿਨਾਂ ਠੀਕ ਸੀ | ਉਸਨੇ ਮੰਚ ਉੱਤੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੱਦੇ ਲਈ ਇੰਤਜਾਰ ਕਿਤਾ !

ਜਦੋਂ ਸਵਾਮੀ ਜੀ ਨੇ ਮਾਂ ਦੀ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਉਸਦੇ ਬਗਲ ਪਏ ਸਟੈਂਡ ਉੱਤੇ ਰੱਖੀ , ਤੁੰਬਨ ਆਪਣਾ ਸਬਰ ਖੋਹ ਕੇ ਅਤੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਮੰਚ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਕੁੱਦ ਗਿਆ | ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਹੂੰਗਰਾ ਭਰਿਆ | ਉਸਨੂੰ ਉੱਥੇ ਦੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰਾ ਲਗਿਆ |

ਭਜਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਤੁੰਬਨ ਪਰਤਿਆ , ਵਾਪਸ ਕੁੱਦਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈ ਲਈ | ਇਸ ਵਾਰ ਉਹ ਭਜਨ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਰੁਕਿਆ | ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ , ਉਹ ਆਰਤੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗਿਆ | ਉਹ ਘੁੱਮਦੀ ਲੌ ਤੋਂ ਵਿਆਕੁਲ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ | ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਨੇ ਆਰਤੀ ਕਰ ਰਹੇ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਉੱਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਖੁੜੀਆਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕੀਤੀ, ਕੁੱਝ ਪੰਖੁੜੀਆਂ ਉਸ ਉੱਤੇ ਵੀ ਡਿੱਗੀਆਂ , ਅਤੇ ਉਹ ਮਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਲੇਟਿਆ ਰਿਹਾ | ਲੌ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉਸਦੇ ਚਿਕਣੇ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਟਿਮਟਿਮਾ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਕੀ ਉਹ ਜਾਗਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵਿੱਚ ਸੀ? ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਦੀ ਆਰਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ , ਇੱਕ ਤਰਾਂ ਨਾਲ, ਉਹ ਰਚਨਾ ਅਤੇ ਉਸ ਕਰਤਾਰ ਦੇ ਲਈ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ | ਹਾਲਾਂਕਿ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੀ ਆਰਤੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ, ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਦੂਸਰੇ ਰੂਪ ਨੂੰ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਰਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖ ਕੇ ਠੀਕ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ !

ਤੁੰਬਨ ਇੱਕ ਆਦਰਸ਼ ਆਸ਼ਰਮ ਵਾਸੀ ਹੈ, ਈਮਾਨਦਾਰੀ ਅਤੇ ਨਿਯਮਿਤਤਾ ਨੂੰ ਆਸ਼ਰਮ ਦੀ ਆਤਮਕ ਦਿਨ ਚਰਿਆ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੋਇਆ , ਗੁਰੂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਆਗਿਆਕਾਰਿਤਾ ਅਤੇ ਸਮਰਪਣ | ਉਹ ਸਵੇਰੇ ਅਰਚਨਾ ਲਈ ਨੇਮੀ ਰੂਪ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ , ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪੱਖ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਦਲ ਬਦਲ ਕਰਦਿਆਂ, ਚੂੰਕਿ ਉਨਾਂ ਸਮੂਹਾਂ ਦੀ ਅਰਚਨਾ ਵੱਖਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ | ਉਹ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਉਪਨਿਸ਼ਦ ਵਰਗਾਂ ਅਤੇ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਰਾਮਾਇਣ ਚਰਚਾ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ; ਹਰ ਮੰਗਲਵਾਰ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈਂਦਾ ਹੈ , ਅਤੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਸਾਦ ਲੰਚ ਲਈ ਵੀ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਤੁੰਬਨ ਅੰਮਾ ਦੇ ਦੇਵੀ ਭਾਵਾ ਦਾ ਵੇਬਕਾਸਟ ਵੀ ਵੇਖਣ ਆਉਂਦਾ ਹੈ , ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਦੌਰੇ ਉੱਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ! ਉਸਨੂੰ ਇੰਨਾ ਸਾਰਿਆਂ ਮੌਕਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣਾ ਹੀ ਆਸਨਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ | ਮਾਂ ਨੇ, ਲਗਾਉ ਨਾ ਹੋਣ ਤੇ ਅਤੇ ਆਸ਼ਰਮ ਅਤੇ ਆਸ਼ਰਮ ਧਰਮ ਲਈ ਸਮਰਪਤ ਰਹਿਣ ਲਈ, ਤੁੰਬਨ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਹੈ |

ਇੱਕ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿਵੇਂ ਓਣਮ ਦੇ ਦਿਨ , ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਲਈ , ਤੁੰਬਨ ਇੱਕ ਭਗਤ ਨੂੰ ਮੰਚ ਉੱਤੇ ਪਾਦ ਪੂਜਾ ਕਰਣ ਲਈ ਰੋਕ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਉਹ ਬਸ ਮਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੇਟ ਗਿਆ, ਪੂਰਨ ਪਰਨਾਮ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ , ਬਾਰ ਬਾਰ ਪੂਜਾ ਮੱਦਾਂ ਦੇ ਅਗੇ ਲੇਟ ਕੇ ਭਗਤ ਦਾ ਰਸਤਾ ਅਵਰੁੱਧ ਕਰਣ ਲਗ ਗਿਆ , ਜਗ੍ਹਾ ਛੱਡਣ ਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ… ਲੇਕਿਨ , ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਤਰਫ ਹੋਣ ਲਈ ਕਿਹਾ , ਤੁੰਬਨ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਈ !

ਇੱਕ ਦਿਨ , ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਕੁੱਤਾ ਅਰਚਨਾ ਲਈ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ | ਉਸ ਨੇ ਤੁੰਬਨ ਦੇ ਭੌਂਕਣ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਰਕਾਰ ਦਾ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ , ਅਤੇ ਮੰਚ ਦੇ ਕੋਲ ਪਏ ਆਸਨਾਂ ਦੇ ਗੁੱਛੇ ਉੱਤੇ ਲੇਟ ਗਿਆ.. ਤੁੰਬਨ ਬਹੁਤ ਹੱਕਾ-ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ , ਲੇਕਿਨ ਤਗੜੇ ਅਤੇ ਦਲੇਰ ਆਕਰਮਣਕਾਰੀ ਦਾ ਸਾਮਣਾ ਕਰਣ ਲਈ ਭੈਭੀਤ ਸੀ | ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਭਜਾਉਣ ਲਈ ਸਭਤੋਂ ਉੱਤਮ ਰਣਨੀਤੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਹ ਕਾੱਰਵਾਈ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ : ਉਹ ਚੁਪਚਾਪ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਵੱਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਮੂਤਰ ਕਰ ਦਿਤਾ, ਦੌੜਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸ਼ਪਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ (!)… ਇਹ ਸਮਰੱਥ ਸੀ ਆਕਰਮਣਕਾਰੀ ਦੀ ਸਥਾਨਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰਣ ਵਿੱਚ , ਉਹ ਚਕਾਚੌਂਧ ਹੋਕੇ ਹਾਲ ਛੱਡਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ.. ਉਹ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵਾਪਸ ਆਇਆ, ਉਹੀ ਹਰਕਤ ਕੀਤੀ , ਉਹੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੁੰਬਨ ਉਪਚਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ , ਅਤੇ ਪਰਤ ਕੇ ਫਿਰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ !

ਤੁੰਬਨ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ , ਜੋ ਇੱਕ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ | ਕਈ ਆਸ਼ਰਮ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ , ਜਿਵੇਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਉਣਾ ਅਤੇ ਲਿਪਟਣਾ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਸਮੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਗਏ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਪਰਤੇ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਦਰਵਾਜੇ ਉੱਤੇ ਖਰਾਸ਼ ਕਰਣਾ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀ ਇੱਕ ਨੇਮੀ ਅਰਚਨਾ ਵਿਅਕਤੀ ਹੋ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਸਮੇ ਤੇ ਨਹੀਂ ਦਿਖੇ, ਵਗ਼ੈਰਾ ਵਗ਼ੈਰਾ|

ਕੁੱਝ ਤੁੰਬਨ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ਠਭੂਮੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਕੇ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ , ਉਸਦੇ ਅਤੀਤ ਜੀਵਨ , ਉਸਨੇ ਕੀ ਕਾਰਜ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ| ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਕਰਣਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁੰਬਨ ਕੌਣ ਹੈ , ਲੇਕਿਨ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਕਿ ਅਸੀ ਕੌਣ ਹਾਂ ! ਇਹੋ ਸਾਡੇ ਮਨੁੱਖੀ ਜਨਮ ਦਾ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਲਕਸ਼ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਾਨਵਰ ਵੀ ਸਾਡੀ ਇਸ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਬੜਾਵਾ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਅਤੇ ਮਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ |

– ਸਾਕਸ਼ੀ

=====

* ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲਈ ਹਤੋਤਸਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਰੋਗ ਦੇ ਡਰ ਦੇ ਕਾਰਣ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਨੇ ਭੀੜਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਸਮਸਿਆਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ |