പ്രകൃതിയുമായി യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ലാത്തതുപോലെയാണു് ഇന്നത്തെ തലമുറകൾ കഴിയുന്നതു്.

ഇന്നു മനുഷ്യൻ മാത്രമല്ല, മനുഷ്യൻ വളർത്തുന്ന ചെടികളും മൃഗങ്ങളും പക്ഷികളും പോലും പ്രകൃതിയിൽനിന്നു് അന്യമായി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണു്. ഉദാഹരണത്തിനു്, ഇന്നത്തെ ബ്ലോക്കുചെടികൾക്കു പ്രതിരോധനശക്തി ഒട്ടുമില്ല. കീടങ്ങളെ ചെറുത്തുനില്ക്കാൻ സ്വയം കഴിയുന്നില്ല. അതു കാരണം മരുന്നടിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടി വരുന്നു.

ഇതേപോലെയാണു ബ്ലോക്കു കോഴിയും ബ്ലോക്കു പശുവും. അവർക്കൊക്കെ പ്രത്യേക പരിചരണം വേണം. ചുരുക്കത്തിൽ പ്രകൃതിയോടിണങ്ങി ജീവിക്കാൻ അവയ്‌ക്കൊന്നിനും കഴിയുന്നില്ല.

മനുഷ്യൻ്റെ സ്ഥിതിയും ഇതുപോലെയായി. ഇന്നു പലർക്കും പല രീതിയിലുള്ള അലർജികളുണ്ടു്. പലരും ഇൻഹേലർ വച്ചാണു നടക്കുന്നതു്. എല്ലാവർക്കും ഭാവിയിൽ, ചന്ദ്രനിൽ പോകുന്നവരെപ്പോലെ ശ്വസിക്കാൻ ഓക്സിജൻ ടാങ്കു വച്ചു നടക്കേണ്ടി വരും. പ്രകൃതിയിൽ നിന്നു് അകന്നകന്നു നമ്മുടെ സ്ഥിതി ഗുരുത്വാകർഷണം വിട്ട റോക്കറ്റു പോലെ ആയിരിക്കുന്നു.

ഭൂമിയിൽ ജനപെരുപ്പം കൂടിക്കൂടിവരുന്നു. ഇതു കാരണം, പട്ടിണിമരണം ഇല്ലാതാക്കാൻ ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർ ഗവേഷണങ്ങളിലൂടെ പല ഉപായങ്ങളും കണ്ടുപിടിച്ചു. അഞ്ചു ഗ്രാമുള്ള ഭക്ഷണപദാർത്ഥങ്ങൾ നൂറു ഗ്രാമാക്കി ഉത്പാദനം കൂട്ടി. അതിനുവേണ്ടി കണ്ടമാനം വിഷവളം നമ്മൾ ചേർക്കുന്നു. എന്നാൽ അതിൽ നിന്നു നമുക്കു കിട്ടുന്ന ഗുണം ഏറെ കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു്.

പണ്ടുള്ളവർക്കു നൂറുവയസ്സിലേറെ ആയുസ്സുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഇന്നുള്ളവരുടെ ആയുസ്സു് എൺപതും അതിൽ കുറവുമായിരിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, നാലിൽ മൂന്നു ഭാഗം ആളുകൾ രോഗികളുമാണു്. ദിനോസറുകൾപോലുള്ള എത്രയെത്ര മൃഗങ്ങളും പക്ഷികളും നാമാവശേഷമായിക്കഴിഞ്ഞു! ഇനിയും എത്രയോ ജീവജാലങ്ങൾ വംശനാശത്തിൻ്റെ ഭീഷണിയിലാണു്!

നാം ഈ ലോകത്തിലേക്കു വരുമ്പോഴും ഇവിടം വിട്ടുപോകുമ്പോഴും ഒന്നും കൊണ്ടുവരുകയോ കൊണ്ടുപോവുകയോ ചെയ്യാറില്ലെന്ന കാര്യം അമ്മ പലപ്പോഴും ഓർമ്മിപ്പിക്കാറുണ്ടു്. ഈ ലോകത്തിലെ ഒരു വസ്തുവും നമുക്കു ശാശ്വതാനന്ദം നല്കില്ലെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞു് അവയോടു നിസ്സംഗതയും നിർമ്മമതയും വളർത്തിയെടുക്കാൻ നാം പഠിക്കേണ്ടതുണ്ടു്.

ഇതു് ഉദാഹരിക്കാൻ അമ്മ അലക്സാണ്ടറുടെ ഒരു കഥ പറയാം. അലക്സാണ്ടർ മഹാനായ ഒരു യോദ്ധാവും ലോകത്തിൻ്റെ മൂന്നിലൊരു ഭാഗം പിടിച്ചെടുത്ത ഭരണാധികാരിയുമായിരുന്നുവെന്നു് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ ചക്രവർത്തിയാകണമെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അഭിലാഷം. പക്ഷേ, അദ്ദേഹം ഒരു യുദ്ധത്തിൽ പരാജിതനായി ഗുരുതരമായ അസുഖം പിടിപെട്ടു മരണാസന്നനിലയിലായി.

മരിക്കുന്നതിനു് ഏതാനും ദിവസം മുൻപു് അദ്ദേഹം തൻ്റെ മന്ത്രിമാരെ അടുത്തു വിളിച്ചുവരുത്തി തൻ്റെ ശവം എങ്ങനെ മറവുചെയ്യണം എന്നു വിശദീകരിച്ചു. തൻ്റെ ശവപ്പെട്ടിയുടെ വശങ്ങളിൽ ഓരോ ദ്വാരം ഉണ്ടാക്കി അവയിലൂടെ തൻ്റെ കൈകൾ എല്ലാവർക്കും കാണുന്ന രീതിയിൽ പുറത്തു പ്രദർശിപ്പിക്കണമെന്നു് അദ്ദേഹം അവർക്കു നിർദ്ദേശം നല്കി.

ഇങ്ങനെ നിർദ്ദേശിക്കുവാൻ എന്താണു കാരണമെന്നു മന്ത്രിമാർ ചോദിച്ചു. അലക്സാണ്ടർ പറഞ്ഞു, “ഇങ്ങനെയായാൽ എല്ലാവർക്കും വ്യക്തമാകും, മഹാനായ അലക്സാണ്ടർ വെറും കൈയോടെയാണു് ഇഹലോകവാസം വെടിഞ്ഞതെന്നു്.“

ജീവിതം മുഴുവൻ എല്ലാം വെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ നിരന്തരം പ്രയത്നിച്ച തനിക്കു് ഒന്നുംതന്നെ കൂടെക്കൊണ്ടുപോകുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെന്നു മറ്റുള്ളവർ അറിയണമെന്നു് അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു.

സ്വന്തം ശരീരം പോലും ഇവിടെ ത്യജിച്ചിട്ടു പോകേണ്ടിവന്നു അദ്ദേഹത്തിനു്. ഇതുകണ്ടു മറ്റുള്ളവർ, ഓരോന്നു സമ്പാദിച്ചു കൂട്ടുവാനായി ജീവിതം ചെലവഴിക്കുന്നതിൻ്റെ അർത്ഥശൂന്യത തിരിച്ചറിയുമെന്നു് അദ്ദേഹം പ്രത്യാശിച്ചു.

ഈ ലോകത്തിൻ്റെയും അതിലെ വസ്തുക്കളുടെയും നശ്വരത നാം മനസ്സിലാക്കണമെന്നു് അമ്മ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നാം കാണുന്നതെല്ലാം നശ്വരവും മരണാനന്തരം നമ്മുടെ കൂടെ കൊണ്ടുപോകാനാവാത്തതുമാണു്.

നമുക്കിരിക്കാനും വിശ്രമിക്കാനും ഇടമൊരുക്കിത്തരുന്ന കസേരയോടും പാറയോടും നന്ദിയുള്ളവരായിരിക്കേണ്ടേ? നമുക്കോടാനും ചാടാനും കളിക്കാനുമൊക്കെ ക്ഷമയോടെ സ്വന്തം മടിത്തട്ടൊരുക്കിത്തരുന്ന മണ്ണിനോടു കൃതജ്ഞത വേണ്ടേ?

നമുക്കു വേണ്ടി പാടുന്ന പക്ഷികളോടും നമുക്കുവേണ്ടി വിരിയുന്ന പൂക്കളോടും നമുക്കുവേണ്ടി തണൽവിരിക്കുന്ന വൃക്ഷങ്ങളോടും നമുക്കുവേണ്ടി ഒഴുകുന്ന നദികളോടുമെല്ലാം നാം കൃതജ്ഞതയുള്ളവരായിരിക്കേണ്ടേ?

ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും പുതിയൊരു സൂര്യോദയമാണു നാം കാണുന്നതു്. കാരണം, രാത്രിയിൽ നാം എല്ലാം മറന്നുറങ്ങുമ്പോൾ, മരണമുൾപ്പെടെ എന്തുവേണമെങ്കിലും സംഭവിക്കാം.

കേടുപാടൊന്നും സംഭവിക്കാതെ, ശരീരവും മനസ്സും പഴയതുപോലെ പ്രവർത്തിക്കാൻ അനുഗ്രഹിക്കുന്ന ആ മഹാശക്തിക്കു നമ്മൾ ആരെങ്കിലും നന്ദി പറയാറുണ്ടോ? അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ, എല്ലാവരോടും എല്ലാത്തിനോടും നമുക്കു നന്ദി വേണ്ടേ! കാരുണ്യമുള്ളവർക്കേ നന്ദിയുള്ളവരായിരിക്കാൻ കഴിയൂ!

പോയ നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ മനുഷ്യർ നടത്തിയ യുദ്ധങ്ങൾക്കും നരഹത്യയ്ക്കും അതുമൂലം നിരപരാധികളൊഴുക്കിയ കണ്ണീരിനും കൈയും കണക്കുമില്ല? എന്തിനായിരുന്നു അതെല്ലാം? പിടിച്ചടക്കാൻ, അധികാരം സ്ഥാപിക്കാൻ, ധനത്തിനോടും പ്രശസ്തിയോടും ഉള്ള അത്യാർത്തി തീർക്കാൻ.

മാനവരാശി എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത ശാപവചനങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. അതിൽനിന്നു മോചനം നേടാൻ ഇനിയൊരു നൂറുതലമുറയുടെ എങ്കിലും കണ്ണീരൊപ്പണം; അവരുടെ ദുഃഖമകറ്റി ആശ്വസിപ്പിക്കണം. പ്രായശ്ചിത്തമായെങ്കിലും അവനവനിലേക്കൊരു തിരനോട്ടം ഇനിയും നടത്തിക്കൂടേ?

അഹങ്കാരവും സ്വാർത്ഥതയും പെരുകി, ലോകം മുഴുവൻ വെട്ടിപ്പിടിക്കാനും ജനങ്ങളെ പീഡിപ്പിച്ചു സ്വന്തം താത്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കാനും ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു ഭരണാധികാരിക്കും സുഖവും സ്വസ്ഥതയും ലഭിച്ചിട്ടില്ല. അവരുടെയൊക്കെ അവസാനനാളുകളും അന്ത്യവും നരകതുല്യമായിരുന്നു. ഇതു ചരിത്രം തെളിയിച്ച സത്യമാണു്.

അതുകൊണ്ടു്, ഈ നിമിഷം നമ്മുടെ മുൻപിലുള്ള ഈ അവസരം നന്ദിപൂർവ്വം സ്വീകരിച്ചു്, കാരുണ്യത്തിൻ്റെയും ശാന്തിയുടെയും പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാൻ നമ്മൾ സന്നദ്ധരാകണം.