ധ്യാനം ഭൗതിക ഐശ്വര്യത്തിനും ശാന്തിക്കും മുക്തിക്കും നല്ലതാണു്. ധ്യാനം ചെയ്യുമ്പോള്‍, മറ്റെല്ലാം മറക്കാന്‍ മക്കള്‍ ശ്രമിക്കണം.

മക്കള്‍ എല്ലാം മറന്നു് ഈ നിമിഷത്തില്‍ ഇവിടെ ഇരിക്കുക. എല്ലാം മറന്നു അല്പ സമയത്തേക്കു ധ്യാനം ചെയ്യുക. ഇവിടെയിരുന്നു വീട്ടുകാര്യം ഓര്‍ത്താല്‍ എന്തു നേട്ടമാണുണ്ടാവുക? സമയ നഷ്ടം മാത്രം മിച്ചം.

വള്ളം കെട്ടിയിട്ടു കൊണ്ടു തുഴഞ്ഞാല്‍ അക്കരെ എത്തില്ല. ഞാനെന്നും എൻ്റെതെന്നുമുള്ളതു വിട്ടു് എല്ലാം അവിടുത്തേക്ക് അര്‍പ്പിക്കുക. അവിടുന്നാണു് എല്ലാം. ‘എൻ്റെ ഇച്ഛകളല്ലല്ലോ നടക്കുന്നതു്, എല്ലാം അവിടുത്തെ ഇച്ഛയല്ലേ’ എന്നുകണ്ടു് എല്ലാം അവിടുത്തേക്കു വിട്ടുകൊടുക്കുക.

ഈ നിമിഷത്തില്‍ ജീവിക്കുക. നമ്മള്‍ ഈ ലോകത്തേക്കു വരുമ്പോള്‍ ഒന്നും കൊണ്ടു വരുന്നില്ല. പോകുമ്പോള്‍ ഒന്നും കൊണ്ടു പോകുന്നുമില്ല. ഇതു മനസ്സിലാക്കി പ്രായോഗികം അറിഞ്ഞു മക്കള്‍ ധ്യാനം ചെയ്യാന്‍ ശ്രമിക്കണം.

ജപം എപ്പോള്‍ മുതല്‍ തുടങ്ങുന്നുവോ അപ്പോള്‍ മുതല്‍ ഫലം ലഭിക്കും. സ്ഥിരം ഡിപ്പോസിറ്റു പോലെ ആണതു്. എപ്പോഴാണോ ഡിപ്പോസിറ്റു തുടങ്ങുന്നതു്, അപ്പോള്‍ മുതല്‍ പലിശ ലഭിക്കും.

കണ്ണ് അടച്ചിരിക്കുന്നതു മാത്രമാണു ധ്യാനം എന്നു മക്കള്‍ കരുതരുതു്. പുഞ്ചിരിച്ച മുഖം, നല്ല വാക്കു്, കാരുണ്യത്തോടു കൂടിയുള്ള നോട്ടം ഇതൊക്കെ ധ്യാനത്തില്‍ പെട്ടതാണു്. ധ്യാനത്തിലൂടെ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില്‍ കാരുണ്യമാണു നിറയേണ്ടതു്. അവിടെ മാത്രമേ ഈശ്വരനു പ്രകാശിക്കാന്‍ കഴിയൂ.