എന്തു കുറുമ്പുകള് കാട്ടിയാലും എൻ്റെകണ്മണിയല്ലേ നീ തങ്കമല്ലേ?എന്തു കുന്നായ്മകള് കാട്ടിയാലും അമ്മ-യ്ക്കന്പുറ്റൊരോമനക്കുട്ടനല്ലേ…ഉണ്ണിക്കാല് പിച്ചവച്ചീക്കൊച്ചു മുറ്റത്തെമണ്ണില് നടക്കാന് പഠിച്ചിടുമ്പോള്,ഉണ്ണിക്കൈ രണ്ടിലും മണ്ണുവാരിപ്പിടി-ച്ചുണ്ണുവാനോങ്ങിയൊരുങ്ങിടുമ്പോള്,അമ്മയ്ക്കു തീയാണെന് പൊന്നുങ്കൊടമേ നീതിന്നല്ലേ വീഴല്ലേയെന്നു കെഞ്ചുംകണ്ണീര്മൊഴികളില് തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്നൊ-രമ്മമനസ്സു നീ കാണ്മതുണ്ടോ? അമ്മയ്ക്കു നീ മാത്രമാണു പൊന്നോമനേകര്മ്മബന്ധങ്ങള്ക്കു സാക്ഷിയായിനിന്നെയെടുത്തൊരു പൊന്നുമ്മ നല്കുമ്പോള്ധന്യമായ്ത്തീരുന്നു ജന്മംതന്നെ!കണ്ണിന്നുകണ്ണായ നീയെനിക്കീശ്വരന്തന്ന നിധിയെന്നറിഞ്ഞിടുമ്പോള്പ്രാണൻ്റെ പ്രാണനെക്കാളുമെന്നുണ്ണിയോ-ടാണെനിക്കിഷ്ടമെന്നോര്ത്തിടുമ്പോള്,അമ്മയ്ക്കു നീയും നിനക്കെന്നുമമ്മയുംനമ്മള്ക്കു ദൈവവും കാവലായിനന്മയും സ്നേഹവും കോരിനിറയ്ക്കുന്നനല്ലൊരു ലോകത്തിന് കാതലായിഅമ്മയും മക്കളും തമ്മിലുള്ളന്യോന്യ-ബന്ധത്തിന്നപ്പുറത്തൊന്നുമില്ല.ആ ബന്ധവായ്പിന് പ്രകാശസുഗന്ധമാ-ണീരേഴു പാരും നിറഞ്ഞ സത്യം! അമ്പലപ്പുഴ ഗോപകുമാര്
Tag / മക്കൾ
1985 ജൂണ് 3 തിങ്കള്. സമയം പ്രഭാതം. അമ്മയുടെ മുറിയില്നിന്നു തംബുരുവിൻ്റെ ശ്രുതിമധുരമായ നാദം വ്യക്തമായിക്കേള്ക്കാം. ഒരു ഭക്ത അമ്മയ്ക്കു സമര്പ്പിച്ചതാണു് ഈ തംബുരു. ഈയിടെ രാവിലെ ചില ദിവസങ്ങളില് കുറച്ചുസമയം അമ്മ തംബുരുവില് ശ്രുതി മീട്ടാറുണ്ട്. തൊട്ടുവന്ദിച്ചതിനു ശേഷമേ അമ്മ അതു കൈയിലെടുക്കാറുള്ളു. തിരിയെ വയ്ക്കുമ്പോഴും നമസ്കരിക്കും. എന്തും ഏതും അമ്മയ്ക്കു് ഈശ്വരസ്വരൂപമാണ്. സംഗീതോപകരണങ്ങളെ സാക്ഷാല് സരസ്വതിയായിക്കാണണം എന്നു് അമ്മ പറയാറുണ്ട്. ഭജനവേളകളില് അമ്മ കൈമണി താഴെ വച്ചാല് ‘വച്ചു’ എന്നറിയാന് സാധിക്കില്ല. അത്ര ശ്രദ്ധയോടെ, […]